Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

pulsūs venarum Ap

  • 1 pulsus

    pulsus, ūs, m. (pello), das Stoßen, Stampfen, Schlagen, der Stoß, Schlag, I) im allg.: remorum, der Ruderschlag, das Rudern, Cic. u. Liv.: pedum, das Stampfen (der Stiere) mit den F., Sen.; u. die Fußtritte der Menschen, Verg.: cornipedum equorum, das Stampfen, Verg.: cymbalorum et tympanorum, Liv.: lyrae, das Spiel auf der Lyra, Ov.: venti, Windstoß, Cassiod.: terrae, Erdstoß, Erderschütterung, Amm.: armorum, Tac.: sedecim alarum, Anprall, Tac.: pulsus cordis, der Herzschlag, Mart. Cap.: pulsus venarum, der Pulsschlag, Puls, Plin. u. Fronto: so auch pulsus arteriarum, Plin.: ubi venarum exigui imbecillique pulsus sunt, Cels.: modo vegetiore, modo languidiore pulsu venarum, Val. Max.: pulsum venarum attingere, an den Puls fühlen, Tac.: sentire pulsum venarum, Quint. – pulsus (Plur.) citharae, lyrae, Sidon. carm. 1, 1, 8. – II) prägn.: 1) der Pulsschlag, Puls (vollst. pulsus venarum, s. no. A), pulsus densior, celer, fortis et veluti fluctuans, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 14, 92: pulsus debilis, densus ac deinde formicalis, quem Graeci μυρμηκίζοντα vocant, Cael. Aur. de morb. chron. 2, 14, 198: pulsus febricitans, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 10, 63: pulsus plenus, celer, vehemens, ibid. § 75: pulsus parvus, celerrimus, durus, ibid.: pulsus inaequalis, post aliquot saltus ordinatus aut inordinatus et pro aetate aut natura maior aut tardior, ibid. 2, 2, 11. – pulsus parvitas vel amputatio (das Aussetzen, Stocken des P., griech. ἀσφυξία), Cael. Aur. de morb. chron. 4, 3, 40: pulsus defectio, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 22, 133: pulsus erectio atque plenitudo, ibid. 2, 10, 68: quoties pulsus exsurgit, Cael. Aur. de morb. chron. 4, 3, 40: pulsus resurgit, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 32, 172. – 2) die Sonnenwende, brumalis, die Winterwende der Sonne (griech. ἡ χειμερινώ τροπή), Avien. progn. 188. – 3) der Stoß, Eindruck, die Anregung, externus pulsus animos commovet, Cic.: pulsu imaginum, Cic.: animus quatitur (beim Lesen) et afficitur motibus pulsibusque, Gell.

    lateinisch-deutsches > pulsus

  • 2 pulsus

    pulsus, ūs, m. (pello), das Stoßen, Stampfen, Schlagen, der Stoß, Schlag, I) im allg.: remorum, der Ruderschlag, das Rudern, Cic. u. Liv.: pedum, das Stampfen (der Stiere) mit den F., Sen.; u. die Fußtritte der Menschen, Verg.: cornipedum equorum, das Stampfen, Verg.: cymbalorum et tympanorum, Liv.: lyrae, das Spiel auf der Lyra, Ov.: venti, Windstoß, Cassiod.: terrae, Erdstoß, Erderschütterung, Amm.: armorum, Tac.: sedecim alarum, Anprall, Tac.: pulsus cordis, der Herzschlag, Mart. Cap.: pulsus venarum, der Pulsschlag, Puls, Plin. u. Fronto: so auch pulsus arteriarum, Plin.: ubi venarum exigui imbecillique pulsus sunt, Cels.: modo vegetiore, modo languidiore pulsu venarum, Val. Max.: pulsum venarum attingere, an den Puls fühlen, Tac.: sentire pulsum venarum, Quint. – pulsus (Plur.) citharae, lyrae, Sidon. carm. 1, 1, 8. – II) prägn.: 1) der Pulsschlag, Puls (vollst. pulsus venarum, s. no. A), pulsus densior, celer, fortis et veluti fluctuans, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 14, 92: pulsus debilis, densus ac deinde formicalis, quem Graeci μυρμηκίζοντα vocant, Cael. Aur. de morb. chron. 2, 14, 198: pulsus febricitans, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 10, 63: pulsus plenus, celer, vehemens, ibid. § 75: pulsus parvus, celerrimus, durus, ibid.: pulsus inaequalis, post aliquot saltus ordinatus aut inordinatus et pro aetate aut natu-
    ————
    ra maior aut tardior, ibid. 2, 2, 11. – pulsus parvitas vel amputatio (das Aussetzen, Stocken des P., griech. ἀσφυξία), Cael. Aur. de morb. chron. 4, 3, 40: pulsus defectio, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 22, 133: pulsus erectio atque plenitudo, ibid. 2, 10, 68: quoties pulsus exsurgit, Cael. Aur. de morb. chron. 4, 3, 40: pulsus resurgit, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 32, 172. – 2) die Sonnenwende, brumalis, die Winterwende der Sonne (griech. ἡ χειμερινώ τροπή), Avien. progn. 188. – 3) der Stoß, Eindruck, die Anregung, externus pulsus animos commovet, Cic.: pulsu imaginum, Cic.: animus quatitur (beim Lesen) et afficitur motibus pulsibusque, Gell.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pulsus

  • 3 pulsus

    1.
    pulsus, a, um, Part., from pello.
    2.
    pulsus, ūs, m. [pello], a pushing, beating, striking, stamping; a push, blow (class.).
    I.
    Lit.:

    pulsu externo agitari,

    Cic. Tusc. 1, 23, 54:

    remorum,

    the stroke of the oars, rowing, id. de Or. 1, 33, 153; Caes. B. G. 3, 13:

    pulsus seni,

    i. e. a galley of six banks, Sil. 14, 487; cf. Liv. 22, 19; 27, 37:

    pedum,

    the trampling of feet, Verg. A. 12, 445; 7, 722: palmarum, Laber ap. Non. p. 151, 28:

    lyrae,

    a striking, playing, Ov. F. 5, 667:

    terrae,

    an earthquake, Amm. 23, 1, 7.—

    Esp.: pulsus venarum,

    the beating of the pulse, the pulse, Plin. 29, 1, 5, § 6; Val. Max. 5, 7, 1 ext.:

    sentire pulsus venarum,

    Quint. 7, 10, 10:

    pulsum venarum attingere,

    Tac. A. 6, 50; so,

    arteriarum,

    Plin. 11, 37, 89, § 219; and so pulsus alone (sc. venarum), the pulse:

    pulsus densior, celer, fluctuans,

    Cael. Aur. Acut. 2, 14, 92:

    debilis, densus, formicalis,

    id. Tard. 2, 14, 198:

    febricitans,

    id. Acut. 2, 10, 63 et saep.—
    II.
    Trop., impulse, influence:

    sive externus et adventicius pulsus animus dormientium commovet, sive, etc.,

    Cic. Div. 2, 61, 126:

    nulla enim species cogitari potest nisi pulsu imaginum,

    id. ib. 2, 67, 137:

    animus quatitur et afficitur motibus pulsibusque,

    Gell. 9, 13, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > pulsus

  • 4 pulsus

    [st1]1 [-] pulsus, a, um: part. passé de pello. [st1]2 [-] pulsŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - secousse, battement, choc, heurt, impulsion, ébranlement. - [abcl]b - action de faire vibrer (un instrument de musique). - [abcl]c - battement du pouls, pulsation. - [abcl]d - impression, sensation.[/b]    - pulsus remorum, Cic.: le battement des rames.    - pulsus pedum, Virg. En. 12: le martèlement des pas.    - pulsus terrae, Amm.: tremblement de terre.    - pulsus venarum, Tac.: le pouls.    - nulla species cogitari potest nisi pulsu imaginum, Cic. Div. 2: aucune représentation ne peut être pensée sans impulsion d'images.    - non minoribus quati adficique animum suum motibus pulsibusque dicebat, quam si ipse coram depugnantes eos spectaret, Gell. 9: il disait qu'il était ébranlé par les mêmes sentiments, les mêmes émotions que s'il les avait vus combattre devant lui.
    * * *
    [st1]1 [-] pulsus, a, um: part. passé de pello. [st1]2 [-] pulsŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - secousse, battement, choc, heurt, impulsion, ébranlement. - [abcl]b - action de faire vibrer (un instrument de musique). - [abcl]c - battement du pouls, pulsation. - [abcl]d - impression, sensation.[/b]    - pulsus remorum, Cic.: le battement des rames.    - pulsus pedum, Virg. En. 12: le martèlement des pas.    - pulsus terrae, Amm.: tremblement de terre.    - pulsus venarum, Tac.: le pouls.    - nulla species cogitari potest nisi pulsu imaginum, Cic. Div. 2: aucune représentation ne peut être pensée sans impulsion d'images.    - non minoribus quati adficique animum suum motibus pulsibusque dicebat, quam si ipse coram depugnantes eos spectaret, Gell. 9: il disait qu'il était ébranlé par les mêmes sentiments, les mêmes émotions que s'il les avait vus combattre devant lui.
    * * *
        Pulsus, Participium. Ouid. Bouté, Poulsé, Chassé.
    \
        Arbor pulsa ventis. Lucret. Agitee des vents, Batue, etc. Esbranlee, etc.
    \
        Taurus pulsus armentis. Lucan. Chassé hors du troupeau.
    \
        Pulsus, huius pulsus. Martial. Poulsement, Batement, Frappement.
    \
        Pedum pulsu tremit tellus. Virgil. Pettellement, Trepinement.
    \
        Pulsus arteriarum. Plin. Le pouls.

    Dictionarium latinogallicum > pulsus

  • 5 pulsus

    I a, um part. pf. к pello II pulsus, ūs m. [ pello ]
    1) удар, толчок
    p. equorum Vконский топот
    p. venarum PM, T (arteriarum PM) — биение пульса, пульс
    p. remorum Cгребля
    p. lyrae Oигра на лире
    2) побуждение (externus p. C); впечатление ( animus afficitur pulsibus AG)

    Латинско-русский словарь > pulsus

  • 6 Puls

    Puls, arteriarum oder venarum pulsus (das Schlagen der Adern, z.B. stärkerer, vegetior: schwächerer, languidior). – arteriae oder venae (die Pulsader selbst). – der P. geht (schlägt) unaufhörlich, venae micare non desinunt: der P. geht (schlägt) schwach, arteriarum exigui imbecillique pulsus sunt: der P. steht still, venae moveri desinunt: den P. fühlen, sentire pulsus venarum: jmdm. an den P. fühlen, venas od. pulsum venarum attingere; alcis manum od. venam tangere; alcis venas tangere od. tentare.

    deutsch-lateinisches > Puls

  • 7 languidus

    languidus, a, um (langueo), vor Erschlaffung matt, lässig, laß, träge, schwach, I) physisch: 1) im allg.: a) v. leb. Wesen u. deren Körper usw.: tarda aliqua et languida pecus, Cic.: langu. ferae, Hor.: languidus vino vigiliisque, Cic.: vir bonus gracilis (Nom.) languidiorisque corporis, Sen.: langu. membra, Ov.: m. Abl., somno languida (v. einem Mädchen), Ov. her. 10, 9 R. (Merkel a somno). – b) v. Lebl.: oculi, Quint. u. Firm.: lumina, die matten Augen, Catull.: ignis, Plin.: color, Plin.: venarum ictus, Plin.: modo vegetior modo languidior pulsus venarum, Val. Max.: murorum pars languidior, Amm.: ventus, ruhig, mild, Ov.: aqua, nicht stark fließend, Liv.: poet., otia, träge Muße, Tibull.: quies, Schlaf, Verg. – 2) insbes., a) siech, krank, lumina, Laur. Tull. poët. fr. bei Plin. 31, 8: languidior noster si quando est Paulus, Mart. 9, 85, 1: languida arbor est piri, Pallad. 3, 25, 4. – b) mild, von abgelagertem Weine, Hor. carm. 3, 21, 8. – II) in der Tätigkeit, in seiner Wirkung matt, schlaff, lässig, lau, flau, a) passiv: senectus non modo languida et iners non est, verum etiam operosa et semper agens aliquid et moliens, Cic.: quis hoc philosophus tam mollis, tam languidus, tam enervatus probare posset? Cic.: nos etiam languidiores postea facti sumus, Cic.: neque tam remisso ac languido animo quisquam omnium fuit, qui etc., Caes.: pax languida et soluta, Tac.: studium languidius, Cic.: oratio multo languidior, matter, langweiliger, Quint. – neutr. subst., nihil languidi neque remissi patiebatur, Sall. Iug. 53, 6. – b) aktiv, languidae voluptates, erschlaffende, Cic. Tusc. 5, 16.

    lateinisch-deutsches > languidus

  • 8 languidus

    languidus, a, um (langueo), vor Erschlaffung matt, lässig, laß, träge, schwach, I) physisch: 1) im allg.: a) v. leb. Wesen u. deren Körper usw.: tarda aliqua et languida pecus, Cic.: langu. ferae, Hor.: languidus vino vigiliisque, Cic.: vir bonus gracilis (Nom.) languidiorisque corporis, Sen.: langu. membra, Ov.: m. Abl., somno languida (v. einem Mädchen), Ov. her. 10, 9 R. (Merkel a somno). – b) v. Lebl.: oculi, Quint. u. Firm.: lumina, die matten Augen, Catull.: ignis, Plin.: color, Plin.: venarum ictus, Plin.: modo vegetior modo languidior pulsus venarum, Val. Max.: murorum pars languidior, Amm.: ventus, ruhig, mild, Ov.: aqua, nicht stark fließend, Liv.: poet., otia, träge Muße, Tibull.: quies, Schlaf, Verg. – 2) insbes., a) siech, krank, lumina, Laur. Tull. poët. fr. bei Plin. 31, 8: languidior noster si quando est Paulus, Mart. 9, 85, 1: languida arbor est piri, Pallad. 3, 25, 4. – b) mild, von abgelagertem Weine, Hor. carm. 3, 21, 8. – II) in der Tätigkeit, in seiner Wirkung matt, schlaff, lässig, lau, flau, a) passiv: senectus non modo languida et iners non est, verum etiam operosa et semper agens aliquid et moliens, Cic.: quis hoc philosophus tam mollis, tam languidus, tam enervatus probare posset? Cic.: nos etiam languidiores postea facti sumus, Cic.: neque tam remisso ac languido animo quisquam omnium fuit, qui etc., Caes.: pax
    ————
    languida et soluta, Tac.: studium languidius, Cic.: oratio multo languidior, matter, langweiliger, Quint. – neutr. subst., nihil languidi neque remissi patiebatur, Sall. Iug. 53, 6. – b) aktiv, languidae voluptates, erschlaffende, Cic. Tusc. 5, 16.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > languidus

  • 9 praeclarus

    praeclārus, a, um
    1) очень светлый, ясный, яркий ( lux Lcr)
    2) отчётливый, ясно слышимый ( pulsūs venarum Ap)
    3) прекрасный, замечательный ( ad aspectum C); блистательный ( genus dicendi C); славный, отличный ( vir C); знаменитый (homo in philosophiā p. C)

    Латинско-русский словарь > praeclarus

  • 10 vegetus

    vegetus, a, um (vegeo), körperlich u. geistig belebt, lebhaft, munter, rüstig, I) eig.: homo, Cic.: oculi, Suet.: aspectus vegetior, Colum.: pulsus venarum (Ggstz. languidior), Val. Max.: intervallum temporis vegetissimum, der belebteste, regsamste, Plin. – mens, Cic.: ingenium, Liv.: consilium, Val. Max.: vegetioris esse ingenii, Val. Max. – II) übtr., lebhaft, von der Farbe, color vegetissimus, Plin. 21, 46: v. Geschmack, gustus, pikant, Auson. ephem. 6. loc. ord. coqu. 3. p. 8, 3 Schenkl: libertas, munter, belebt, Sen. Hipp. (Phaedr.) 460 (468).

    lateinisch-deutsches > vegetus

  • 11 vena

    vēna, ae, f. [st1]1 [-] veine (t. d'anat.).    - Cic. Nat. 2, 139.    - alicujus venas incidere, Cic. Pis. 83: ouvrir les veines de qqn.    - venas interscindere, Tac. An. 15, 35 ; abrumpere Tac. An. 15, 59: s'ouvrir ou se faire ouvrir les veines [par ordre de l'empereur].    - venas abscindere Tac. An. 15, 69 ; exsolvere Tac. An. 16, 17, etc.: s'ouvrir ou se faire ouvrir les veines [par ordre de l'empereur]. [st1]2 [-] au plur. pouls.    - venas tentare (tangere): tâter le pouls.    - si venae conciderunt, Cels. 3, 5: si le pouls baisse (devient faible). [st1]3 [-] veine, filon de métal, mine.    - Cic. Nat. 2, 151; Juv. 9, 31. [st1]4 [-] canal d'eau naturel, veine d'eau.    - Hirt. G. 8, 43 ; Ov. Tr. 3,7, 16 ; Mart. 10, 30, 10. [st1]5 [-] uretère.    - Cels. 4, 1. [st1]6 [-] membre viril.    - Mart. 4, 66, 12 ; 6, 49, 2 ; 11, 16, 5 ; Pers. 6, 72. [st1]7 [-] veine du bois.    - Plin. 16, 184, etc.    - [de la pierre] Plin. 37, 91. [st1]8 [-] veine poétique, inspiration.    - Hor. P. 409 ; O. 2, 18, 10 ; Juv. 7, 53 ; Quint. 6, 2, 3. [st1]9 [-] le coeur, le fond d'une chose; la partie intime, l'essentiel: Cic. de Or. 1, 223 ;    - periculum autem residebit et erit inclusum penitus in venis atque in visceribus rei publicae, Cic. Cat. 1, 31: mais le péril subsistera, enfermé au fond des veines et des entrailles de la république (enfermé au cœur même de la république). [st1]10 [-] veines [siège de la vie pour les anciens], nerf, force, énergie.    - vino fulcire venas cadentes, Sen. Ep. 95, 22: soutenir par le vin les forces défaillantes.    - cf. Sen. Ben. 3, 9, 2; Hor. S. 2, 3, 153 ; 2, 4, 25 ; Ep. 1, 15, 18 ; Virg. B. 6, 15; Liv. 26, 14, 5; Plin. 23, 29; 23 35. [st1]11 [-] rangée d'arbres.    - Plin. 17, 76. [st1]12 [-] pores.    - Vitr. 5, 3, 1.
    * * *
    vēna, ae, f. [st1]1 [-] veine (t. d'anat.).    - Cic. Nat. 2, 139.    - alicujus venas incidere, Cic. Pis. 83: ouvrir les veines de qqn.    - venas interscindere, Tac. An. 15, 35 ; abrumpere Tac. An. 15, 59: s'ouvrir ou se faire ouvrir les veines [par ordre de l'empereur].    - venas abscindere Tac. An. 15, 69 ; exsolvere Tac. An. 16, 17, etc.: s'ouvrir ou se faire ouvrir les veines [par ordre de l'empereur]. [st1]2 [-] au plur. pouls.    - venas tentare (tangere): tâter le pouls.    - si venae conciderunt, Cels. 3, 5: si le pouls baisse (devient faible). [st1]3 [-] veine, filon de métal, mine.    - Cic. Nat. 2, 151; Juv. 9, 31. [st1]4 [-] canal d'eau naturel, veine d'eau.    - Hirt. G. 8, 43 ; Ov. Tr. 3,7, 16 ; Mart. 10, 30, 10. [st1]5 [-] uretère.    - Cels. 4, 1. [st1]6 [-] membre viril.    - Mart. 4, 66, 12 ; 6, 49, 2 ; 11, 16, 5 ; Pers. 6, 72. [st1]7 [-] veine du bois.    - Plin. 16, 184, etc.    - [de la pierre] Plin. 37, 91. [st1]8 [-] veine poétique, inspiration.    - Hor. P. 409 ; O. 2, 18, 10 ; Juv. 7, 53 ; Quint. 6, 2, 3. [st1]9 [-] le coeur, le fond d'une chose; la partie intime, l'essentiel: Cic. de Or. 1, 223 ;    - periculum autem residebit et erit inclusum penitus in venis atque in visceribus rei publicae, Cic. Cat. 1, 31: mais le péril subsistera, enfermé au fond des veines et des entrailles de la république (enfermé au cœur même de la république). [st1]10 [-] veines [siège de la vie pour les anciens], nerf, force, énergie.    - vino fulcire venas cadentes, Sen. Ep. 95, 22: soutenir par le vin les forces défaillantes.    - cf. Sen. Ben. 3, 9, 2; Hor. S. 2, 3, 153 ; 2, 4, 25 ; Ep. 1, 15, 18 ; Virg. B. 6, 15; Liv. 26, 14, 5; Plin. 23, 29; 23 35. [st1]11 [-] rangée d'arbres.    - Plin. 17, 76. [st1]12 [-] pores.    - Vitr. 5, 3, 1.
    * * *
        Vena, venae. Plin. Veine.
    \
        Pulsus venarum. Plin. Le batement du pouls.
    \
        Trepidae venae. Ouid. Qui tressaillent et saultellent.
    \
        Concidere venae dicuntur. Celsus. Quand la force default à quelcun.
    \
        Exoluere venas. Tacit. Ouvrir les veines, Saigner.
    \
        Incidere venam, quod medici phlebotomare dicunt. Cicero. Saigner.
    \
        Venae naturaliter ordinatae. Celsus. Qui ne sont point plus esmues que de raison.
    \
        Pertundere venam. Iuuenal. Percer.
    \
        Reficere venas cadentes vino. Seneca. Refociller, Renforcir.
    \
        Cui non sit publica vena. Iuuenalis. Qui n'ha pas un style vulgaire.
    \
        Venas cuiusque generis hominum tenere. Cic. Congnoistre la nature.

    Dictionarium latinogallicum > vena

  • 12 vegetus

    vegetus, a, um (vegeo), körperlich u. geistig belebt, lebhaft, munter, rüstig, I) eig.: homo, Cic.: oculi, Suet.: aspectus vegetior, Colum.: pulsus venarum (Ggstz. languidior), Val. Max.: intervallum temporis vegetissimum, der belebteste, regsamste, Plin. – mens, Cic.: ingenium, Liv.: consilium, Val. Max.: vegetioris esse ingenii, Val. Max. – II) übtr., lebhaft, von der Farbe, color vegetissimus, Plin. 21, 46: v. Geschmack, gustus, pikant, Auson. ephem. 6. loc. ord. coqu. 3. p. 8, 3 Schenkl: libertas, munter, belebt, Sen. Hipp. (Phaedr.) 460 (468).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vegetus

  • 13 imbecillus

    imbēcillus ( inb-), a, um (also im-bēcillis, e, Sen. de Ira, 3, 28, 3; id. de Clem. 2, 6, 3; v. Neue, Formenl. 2, 93 sq.), adj., weak, feeble (class.; cf.: debilis, imbellis).
    I.
    Of the body.
    A.
    Of living beings:

    cum homo imbecillus a valentissima bestia laniatur,

    Cic. Fam. 7, 1, 3:

    multi sunt imbecilli senes... quam fuit imbecillus P. Africani filius! quam tenui aut nulla potius valetudine!

    id. de Sen. 11, 35:

    et absentes (amici) assunt et egentes abundant et imbecilli valent, etc.,

    id. Lael. 7, 23:

    imbecilliores (opp. firmiores),

    Quint. 5, 10, 49:

    Marius et valetudine et natura imbecillior,

    Cic. Q. Fr. 2, 10, 3:

    nemo e nobis imbecillus fuit, cujus salus ac valetudo non sustentaretur Caesaris cura,

    indisposed, Vell. 2, 114, 1.— Subst.:

    imbecillorum esse aecum misererier,

    Lucr. 5, 1023.—
    B.
    Of things:

    vox,

    Quint. 11, 3, 13:

    frons,

    id. 12, 5, 4:

    pulsus venarum (with exigui),

    Cels. 3, 19:

    imbecillissimus ac facillimus sanguis,

    Sen. Ben. 4, 18:

    accedent anni et tractari mollius aetas Imbecilla volet,

    Hor. S. 2, 2, 86:

    nescio quomodo imbecillior est medicina quam morbus,

    Cic. Att. 10, 14. 2:

    terra infecunda ad omnia atque imbecilla,

    Plin. 17, 5, 3, § 35:

    vina (opp. valida),

    id. 14, 21, 27, § 134:

    imbecillissimam materiam esse omne olus,

    the least nourishing, Cels. 2, 18.—In a different sense:

    ovum durum valentissimae materiae est, molle vel sorbile imbecillissimae,

    very easy of digestion, Cels. 2, 18:

    simulacra vultus imbecilla ac mortalia sunt: forma mentis aeterna,

    Tac. Agr. 46:

    regnum vobis trado firmum, si boni eritis: si mali, imbecillum,

    Sall. J. 10, 6.—
    II.
    Of the mind:

    qui eam superstitionem imbecilli animi atque anilis putent,

    Cic. Div. 2, 60, 125:

    ingenia,

    Quint. 2, 8, 12; cf.:

    imbecilliores vel animo vel fortuna,

    Cic. Lael. 19, 70; id. Rep. 1, 34:

    motus fortunae,

    id. Fin. 5, 24, 71:

    ab imbecillis accusatoribus accusari,

    id. Q. Fr. 2, 6, 6:

    suspiciones,

    Tac. A. 2, 76.— Subst.:

    ignavi et imbecilli,

    Cic. Rep. 1, 32; Sen. Ep. 85.—Hence, adv.: imbēcillē, weakly, feebly, faintly (very rare; perh. only in the comp.):

    iis, quae videntur, imbecillius assentiuntur,

    Cic. Ac. 2, 17, 52:

    imbecillius horrent dolorem,

    id. Tusc. 5, 30, 85.

    Lewis & Short latin dictionary > imbecillus

  • 14 inbecillus

    imbēcillus ( inb-), a, um (also im-bēcillis, e, Sen. de Ira, 3, 28, 3; id. de Clem. 2, 6, 3; v. Neue, Formenl. 2, 93 sq.), adj., weak, feeble (class.; cf.: debilis, imbellis).
    I.
    Of the body.
    A.
    Of living beings:

    cum homo imbecillus a valentissima bestia laniatur,

    Cic. Fam. 7, 1, 3:

    multi sunt imbecilli senes... quam fuit imbecillus P. Africani filius! quam tenui aut nulla potius valetudine!

    id. de Sen. 11, 35:

    et absentes (amici) assunt et egentes abundant et imbecilli valent, etc.,

    id. Lael. 7, 23:

    imbecilliores (opp. firmiores),

    Quint. 5, 10, 49:

    Marius et valetudine et natura imbecillior,

    Cic. Q. Fr. 2, 10, 3:

    nemo e nobis imbecillus fuit, cujus salus ac valetudo non sustentaretur Caesaris cura,

    indisposed, Vell. 2, 114, 1.— Subst.:

    imbecillorum esse aecum misererier,

    Lucr. 5, 1023.—
    B.
    Of things:

    vox,

    Quint. 11, 3, 13:

    frons,

    id. 12, 5, 4:

    pulsus venarum (with exigui),

    Cels. 3, 19:

    imbecillissimus ac facillimus sanguis,

    Sen. Ben. 4, 18:

    accedent anni et tractari mollius aetas Imbecilla volet,

    Hor. S. 2, 2, 86:

    nescio quomodo imbecillior est medicina quam morbus,

    Cic. Att. 10, 14. 2:

    terra infecunda ad omnia atque imbecilla,

    Plin. 17, 5, 3, § 35:

    vina (opp. valida),

    id. 14, 21, 27, § 134:

    imbecillissimam materiam esse omne olus,

    the least nourishing, Cels. 2, 18.—In a different sense:

    ovum durum valentissimae materiae est, molle vel sorbile imbecillissimae,

    very easy of digestion, Cels. 2, 18:

    simulacra vultus imbecilla ac mortalia sunt: forma mentis aeterna,

    Tac. Agr. 46:

    regnum vobis trado firmum, si boni eritis: si mali, imbecillum,

    Sall. J. 10, 6.—
    II.
    Of the mind:

    qui eam superstitionem imbecilli animi atque anilis putent,

    Cic. Div. 2, 60, 125:

    ingenia,

    Quint. 2, 8, 12; cf.:

    imbecilliores vel animo vel fortuna,

    Cic. Lael. 19, 70; id. Rep. 1, 34:

    motus fortunae,

    id. Fin. 5, 24, 71:

    ab imbecillis accusatoribus accusari,

    id. Q. Fr. 2, 6, 6:

    suspiciones,

    Tac. A. 2, 76.— Subst.:

    ignavi et imbecilli,

    Cic. Rep. 1, 32; Sen. Ep. 85.—Hence, adv.: imbēcillē, weakly, feebly, faintly (very rare; perh. only in the comp.):

    iis, quae videntur, imbecillius assentiuntur,

    Cic. Ac. 2, 17, 52:

    imbecillius horrent dolorem,

    id. Tusc. 5, 30, 85.

    Lewis & Short latin dictionary > inbecillus

  • 15 vena

    vēna, ae, f. (zu veho) die Vene, die Ader, I) eig. u. übtr.: A) eig.: 1) die Blutader, venae et arteriae a corde tractae, Cic.: venam incīdere, öffnen, Cels.: venam aperire, Tac.: venas abscindere, interscindere, abrumpere, interrumpere, alle Tac.: ferire venam pedis, Verg., venam sub cauda, Colum.: venas extrahere, das Blut aus den A., Sen.: ut in digitis nervos videretur habuisse, non venas, Treb. Poll. – 2) = arteria, die Pulsader, Plur. venae = der Puls, pulsus venae od. venarum, der Pulsschlag, Plin. u. Cels.: venarum exigui imbecillique pulsus, Cels.: venae non aequis intervallis moventur, der Puls ist ungleich, Cels.: si cui venae sic moventur, is habet febrem, Cic.: si protinus venae concĭderunt, wenn gleich am Anfang (der Krankheit) der Puls sinkt, Cels.: venas tentare, den Puls fühlen, Suet. u.a.: ebenso tangere, Pers. – Die Adern waren nach der Meinung der Alten Kanäle für Speise u. Trank, s. Ruhnken Rutil. Lup. p. 103 sq. – Die Adern als Sitz der Lebenskraft, vino fulcire od. reficere venas cadentes, die sinkenden Adern (sinkende Lebenskraft), Sen. ep. 95, 22; de ben. 3, 9, 2: u. so Hor. sat. 2, 3, 153. Ov. ex Pont. 1, 3, 10 (wo Sing.). – B) übtr., die Ader, a) von der Wasserader, die Quellader, cuniculis venae fontis intercisae sunt atque aversae, Hirt. b.G.: venas et flumina fontis elicuere sui, Ov.: Naīdas his (lacrimis) venam, quae numquam arescere posset, subposuisse ferunt, Ov.: in Lucrina tota Salmacis vena, Mart.: fecundae vena aquae, Ov. trist. 3, 7, 16 (im Bilde): poet., oculos lacrumarum vena refugit, den Augen entwich (erlosch) die Tränenquelle, Lucan. 9, 746. – b) v. der Erzader, aeris, argenti, auri, Cic.: auri venae et argenti, Solin.: latentes auri et argenti venae, Firm.: metalla, quorum in alto latet vena, Sen.: venae silicis, Verg.: semen veteris venae, die Körner der alten Goldader (v. Goldsand), Ov.: meton. = Metall, venae peioris aevum, Ov. met. 1, 128. – c) v. Uringang, Cels. 4, 1. p. 122, 18 D. – d) v. den Poren, Schweißlöchern, Vitr. 5, 3, 1. – e) v. den Adern, Streifen des Holzes, Plin., und des Gesteines, Plin., Ov. u. Stat. – f) v. den Saftgefäßen im Balsambaume, Gefäße, Röhren, Tac. hist. 5, 6. Claud. in Prob. et Olybr. cons. 252. – g) v. den Baumreihen in Gärten, venae arearum, Plin. 17, 76. – h) v. männl. Gliede, Pers. 6, 72. Mart. 6, 49, 2 u. 11, 17, 5: tenta dei vena, Priap. 33, 2. – II) bildl.: 1) im allg.: periculum (der gefährliche Krankheitsstoff) autem residebit et erit inclusum penitus in venis atque in visceribus rei publicae, wird im Leibe u. Blute (im Fleische u. Blute) des St. stecken, Cic. Cat. 1, 31: teneat oportet venas cuiusque generis, aetatis, ordinis, er muß sich auf den Puls verstehen, d.i. er muß nach der augenblicklichen Stimmung (Ruhe od. Wallung) sich zu richten verstehen, Cic. de or. 1, 223: u. so tenebit venas animorum, Tac. dial. 31. – 2) die geistige Anlage, bes. die poetische Ader, tenuis et angusta ingenii vena, Quint.: benigna ingenii vena, Hor.: vena publica (vatis), Iuven. – 3) = ein kleiner Teil, haec, si ulla vena paternae disciplinae viveret, fierent, eine Ader, ein Fünkchen, Sever. b. Spart. Pesc. 3, 11.

    lateinisch-deutsches > vena

  • 16 vena

    vēna, ae, f. (zu veho) die Vene, die Ader, I) eig. u. übtr.: A) eig.: 1) die Blutader, venae et arteriae a corde tractae, Cic.: venam incīdere, öffnen, Cels.: venam aperire, Tac.: venas abscindere, interscindere, abrumpere, interrumpere, alle Tac.: ferire venam pedis, Verg., venam sub cauda, Colum.: venas extrahere, das Blut aus den A., Sen.: ut in digitis nervos videretur habuisse, non venas, Treb. Poll. – 2) = arteria, die Pulsader, Plur. venae = der Puls, pulsus venae od. venarum, der Pulsschlag, Plin. u. Cels.: venarum exigui imbecillique pulsus, Cels.: venae non aequis intervallis moventur, der Puls ist ungleich, Cels.: si cui venae sic moventur, is habet febrem, Cic.: si protinus venae concĭderunt, wenn gleich am Anfang (der Krankheit) der Puls sinkt, Cels.: venas tentare, den Puls fühlen, Suet. u.a.: ebenso tangere, Pers. – Die Adern waren nach der Meinung der Alten Kanäle für Speise u. Trank, s. Ruhnken Rutil. Lup. p. 103 sq. – Die Adern als Sitz der Lebenskraft, vino fulcire od. reficere venas cadentes, die sinkenden Adern (sinkende Lebenskraft), Sen. ep. 95, 22; de ben. 3, 9, 2: u. so Hor. sat. 2, 3, 153. Ov. ex Pont. 1, 3, 10 (wo Sing.). – B) übtr., die Ader, a) von der Wasserader, die Quellader, cuniculis venae fontis intercisae sunt atque aversae, Hirt. b.G.: venas et flumina fontis elicuere sui, Ov.: Naīdas his (lacrimis)
    ————
    venam, quae numquam arescere posset, subposuisse ferunt, Ov.: in Lucrina tota Salmacis vena, Mart.: fecundae vena aquae, Ov. trist. 3, 7, 16 (im Bilde): poet., oculos lacrumarum vena refugit, den Augen entwich (erlosch) die Tränenquelle, Lucan. 9, 746. – b) v. der Erzader, aeris, argenti, auri, Cic.: auri venae et argenti, Solin.: latentes auri et argenti venae, Firm.: metalla, quorum in alto latet vena, Sen.: venae silicis, Verg.: semen veteris venae, die Körner der alten Goldader (v. Goldsand), Ov.: meton. = Metall, venae peioris aevum, Ov. met. 1, 128. – c) v. Uringang, Cels. 4, 1. p. 122, 18 D. – d) v. den Poren, Schweißlöchern, Vitr. 5, 3, 1. – e) v. den Adern, Streifen des Holzes, Plin., und des Gesteines, Plin., Ov. u. Stat. – f) v. den Saftgefäßen im Balsambaume, Gefäße, Röhren, Tac. hist. 5, 6. Claud. in Prob. et Olybr. cons. 252. – g) v. den Baumreihen in Gärten, venae arearum, Plin. 17, 76. – h) v. männl. Gliede, Pers. 6, 72. Mart. 6, 49, 2 u. 11, 17, 5: tenta dei vena, Priap. 33, 2. – II) bildl.: 1) im allg.: periculum (der gefährliche Krankheitsstoff) autem residebit et erit inclusum penitus in venis atque in visceribus rei publicae, wird im Leibe u. Blute (im Fleische u. Blute) des St. stecken, Cic. Cat. 1, 31: teneat oportet venas cuiusque generis, aetatis, ordinis, er muß sich auf den Puls verstehen, d.i. er muß nach der augenblicklichen Stimmung (Ruhe od. Wallung) sich zu
    ————
    richten verstehen, Cic. de or. 1, 223: u. so tenebit venas animorum, Tac. dial. 31. – 2) die geistige Anlage, bes. die poetische Ader, tenuis et angusta ingenii vena, Quint.: benigna ingenii vena, Hor.: vena publica (vatis), Iuven. – 3) = ein kleiner Teil, haec, si ulla vena paternae disciplinae viveret, fierent, eine Ader, ein Fünkchen, Sever. b. Spart. Pesc. 3, 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vena

  • 17 Schlag

    Schlag, I) eig.: pulsus (das Schlagen, sowohl m. subj. Genet. remorum: u. venarum od. arteriarum; als mit obj. Genet., z.B. Sch. an die Tür, pulsus ostii). – percussio. percussus (die heftige, erschütternde Berührung, mit obj. Genet., z.B. auf den Kopf, capitis). ictus (Streich, der einen Gegenstand erschüttert oder verwundet). – plaga (der heftig auffallende [2035] Streich, der auch schwer verwunden kann; daher auch bildl. = Unglück, das jmd. getroffen hat). – verber (der Streich mit der Hand, mit einer Geißel oder Rute, mit einem Stabe etc.). – fulmen (Blitzschlag. Wetterstrahl). – casus (bildl., Unglücksfall). – damnum (bildl., Verlust). – Ist es = Schlagfluß, s. d. – ein leichter Sch., plaga levis: ein Sch. mit der Hand, Faust, s. Ohrfeige, Faustschlag. – einen Sch. an od. auf etw. tun, s. an od. auf etw. »schlagen«. – jmdm. einen Sch. geben, versetzen, plagam alci inferre od. infligere: jmdm. einen Schlag mit dem Knüttel geben, versetzen, alci fustem impingere: mit dem Knüttel auf den Kopf, fusti affligere caput alcis: jmdm. einen Sch. mit flacher Hand ins Gesicht geben, versetzen, alci alapam ducere: jmdm. Schläge geben, s. schlagen no. II, 1: Schläge bekommen, vapulare. – die Schläge des Schicksals, s. Schicksalsschläge: es hat mich ein harter Sch. getroffen, gravissimam accepi plagam: es ist etw. (z.B. der Tod jmds.) ein harter Sch. für jmd., alqd alqm perdit od. perdit et affligit (Ter. Andr. 803. Cic. Rosc. Am. 33): es ist ein harter Sch., zu etc., acerbum od. (stärker) calamitosum est mit Infin. – mit einem Sch. (bildl.), uno velut ictu (z.B. transigere bellum): unā od. primā acie (in einer od. gleich in der ersten Schlacht, z.B. debellatum est); unā dimicatione (mit einem Kampfe, z.B. quicquid virium est alci [jmds. ganze Streitmacht] prosternere); repente (plötzlich, z.B. non potest cuiusquam vita repente mutari aut natura converti). – II) meton.: A) der mit dem Schlagen, Anschlagen verbundene Ton: sonus (im allg., z.B. fluctuum: u. vibrans lusciniae sonus). – sonitus (das Getön, z.B. undarum). – fragor (das Gekrach, z.B. des Donners, caeli od. caelestis). cantus (der Gesang der Vögel). – B) = Gepräge, w. s. – dah. bildl. = Gattung: genus. – ein ungebildeter Sch. Menschen, genus hominum agreste: Sklaven seines Sch. (ihm ähnlich), sui similes servi: Leute von diesem Sch., dieser Sch. Leute, eius modi od. istius modi homines: Leute von altem Sch., homines antiqui: die Frauen von gewöhnlichem Sch., vulgus mulierum: eine Freundschaft von gewöhnlichem Sch., amicitia vulgaris.

    deutsch-lateinisches > Schlag

  • 18 formico

    Латинско-русский словарь > formico

  • 19 inconditus

    in-condītus, a, um [ condo ]
    1) нестройный, бессвязный ( verba Ap); нерегулярный, неравномерный ( venarum pulsus Ap); беспорядочный ( acies Cato)
    2) неискусный, неумелый, грубый (genus dicendi C; carmina L)
    3) несохранённый, неубранный ( fructus Col)
    4) непогребённый (corpus Lcn; cineres Sen)

    Латинско-русский словарь > inconditus

  • 20 praevarus

    prae-vārus, a, um
    1) весьма неправильный, с большими перебоями ( venarum pulsus Ap)
    2) превратный, извращённый (quid tam praevarum? C)

    Латинско-русский словарь > praevarus

См. также в других словарях:

  • pouls — [ pu ] n. m. • 1549; pous XIIIe; pulz 1155; lat. pulsus (venarum) « battement (des artères) » ♦ Battement d un vaisseau sanguin (surtout d une artère), produit par l augmentation périodique de la pression sanguine en rapport avec chaque… …   Encyclopédie Universelle

  • Puls — Kontraktion des Herzens; Herzschlag * * * Puls [pʊls], der; es, e: rhythmisches Anschlagen der durch den Herzschlag weitergeleiteten Blutwelle an die Wand der Ader, das besonders stark hinter dem Gelenk der Hand fühlbar ist: den Puls messen,… …   Universal-Lexikon

  • Puls — der; es, e <aus gleichbed. mlat. pulsus (venarum), dies aus lat. pulsus »das Stoßen, das Stampfen, der Schlag«, eigtl. Part. Perf. von pulsare, Intensivbildung von pellere »schlagen, stoßen«>: 1. a) das Anschlagen der durch den Herzschlag… …   Das große Fremdwörterbuch

  • pulse — {{11}}pulse (n.1) a throb, a beat, early 14c., from O.Fr. pous (late 12c.), from L. pulsus (in pulsus venarum beating from the blood in the veins ), pp. of pellere to push, drive, from PIE *pel to shake, swing (Cf. Gk. pallein to weild, brandish …   Etymology dictionary

  • Puls — »Anstoß der durch den Herzschlag fortgeleiteten Blutwelle an den Gefäßwänden«: Das Substantiv wurde in mhd. Zeit (mhd. puls) als Fachausdruck mittelalterlicher Heilkunst aus gleichbed. mlat. pulsus (venarum) entlehnt, das auf lat. pulsus »das… …   Das Herkunftswörterbuch

  • pulse — pulse1 [puls] n. [ME pous < OFr < L pulsus ( venarum), beating (of the veins) < pulsus, pp. of pellere, to beat: see FELT1] 1. the regular beating in the arteries, caused by the contractions of the heart 2. any beat, signal, vibration,… …   English World dictionary

  • пульс — род. п. а. Через нем. Puls (с 1516 г.; см. Шульц–Баслер 2, 731) или франц. роuls из ср. лат. pulsus (vēnārum) биение вен (Гамильшег, ЕW 713; Клюге Гётце 459) …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • СЕРДЦЕ — СЕРДЦЕ. Содержание: I. Сравнительная анатомия........... 162 II. Анатомия и гистология........... 167 III. Сравнительная физиология.......... 183 IV. Физиология................... 188 V. Патофизиология................ 207 VІ. Физиология, пат.… …   Большая медицинская энциклопедия

  • Pulse — Pulse, n. [OE. pous, OF. pous, F. pouls, fr. L. pulsus (sc. venarum), the beating of the pulse, the pulse, from pellere, pulsum, to beat, strike; cf. Gr. ? to swing, shake, ? to shake. Cf. {Appeal}, {Compel}, {Impel}, {Push}.] 1. (Physiol.) The… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Pulse glass — Pulse Pulse, n. [OE. pous, OF. pous, F. pouls, fr. L. pulsus (sc. venarum), the beating of the pulse, the pulse, from pellere, pulsum, to beat, strike; cf. Gr. ? to swing, shake, ? to shake. Cf. {Appeal}, {Compel}, {Impel}, {Push}.] 1. (Physiol.) …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Pulse wave — Pulse Pulse, n. [OE. pous, OF. pous, F. pouls, fr. L. pulsus (sc. venarum), the beating of the pulse, the pulse, from pellere, pulsum, to beat, strike; cf. Gr. ? to swing, shake, ? to shake. Cf. {Appeal}, {Compel}, {Impel}, {Push}.] 1. (Physiol.) …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»